We hebben dit weekend de verjaardag van Alec gevierd met een beetje barbecue en een reeks geschenken die bedoeld zijn om zowel zijn geekiness als zijn innerlijke kind te vieren: namelijk elektronica maken voor het bouwen van Tin Robots met (of zonder!) Holden evenals gitaarheld voor de Wii. Hij had niet gelukkiger kunnen zijn als ik hem de nieuwe iPhone kreeg (nou ja, misschien).
Dus terug naar het deel waar ik mijn driejarige voor altijd of langer heb getekend …
Na de barbecue was hij een beetje verwarmd en had hij moeite om te slapen. Misschien was het de 40 aardappelchips, appelsap of cake. Of het plezier om de sprinkler net aan te zetten terwijl de viering afliep. Misschien is het de recente nachtelijke zindelijkheidstraining. wie kan het zeggen?
Maar net toen ik debuteerde (ik werd uit het podium gekoeld, maar ik dans zo goed en zong en probeer mijn best) om het gesprek van Poison smerig te hebben op “Daddy’s New Guitar” Holden verscheen in onze eetruimte met alleen footie met alleen footie Pyjama’s met het lichaam en mouwen die zowel over zijn draagtas en geen luier omhoog werden geslingerd (hij kon niet precies achterhalen hoe hij het zelf opnieuw moest bevestigen). Gezien het feit dat ik zo gefocust was op mijn kunst, keek ik niet naar hem, hoe Alec, Mil, evenals onze twee volwassen mannelijke gasten, hem kaak Agape zagen.
Ik veronderstel dat hij in een soort shock ging en de zorgen begonnen te vliegen.
Wat doet moeder? Mag ik proberen?
Wat is die show op tv? Hoe werkt dat precies?
(Is dit wat jullie elke avond doen nadat ik naar bed ga?)
Hij was nog 45 minuten aan het kletsen dat hij zichzelf niet kon kalmeren. Evenals ik ben doodsbang om opnieuw te spelen.