Laat me mijn kaarten op tafel leggen: ik heb geen jongensnamen.
Toen Holden nog in de baarmoeder was, had ik geweldige deals van fantastische ideeën. Toen Milo aan het bakken was, had ik minder fantastische ideeën. Nu ben ik er helemaal uit.
Terwijl ik rondkijk in onze kleuterschool, kleuterschoolklasse, evenals mijn langdurige kring van moedervrienden, zie ik een paar prachtige namen die perfect kunnen werken. Ben ik echter in staat om ze te gebruiken?
Er is er een die specifiek is dat ik in het oog heb. Het past op de meeste van mijn gekke zelfopgelegde naamregels: heeft twee of drie lettergrepen; is ongewoon hoe eenvoudig te vermelden, evenals spreuk; eindigt in een “N”, “R” of moeilijk klinkergeluid; en zouden fatsoenlijke initialen produceren. Zonder verder onderzoek begrijp ik nog niet of het ook de merknaam is van een middelmatig product in Australië en een literaire naam, maar kom op, je kunt niet alles hebben.
Dus ik probeer erachter te komen of ik het kan gebruiken zonder een vriendschapscode te schenden.
Zou je de naam van de baby van een vriend ‘stelen’? Maakt het uit of ze een goede vriend zijn? Maakt het meer uit of ze een goede vriend is, maar je jongeren zouden (veel) de paden kruisen? Wat als het een familielid is?
Heeft een buddy ooit een van je favoriete babynamen ‘gestolen’? Heeft ze je eerst gevraagd? Was je gevleid, boos of totaal onverschillig?